Linie

Nieuwe Hollandse Waterlinie

Onderdeel van

vak Honswijk

Naam

vak Honswijk - overig

Locatie type

Complex

Object type

overige werken - overig groep

Geen informatie gevonden

De Nieuwe Hollandse Waterlinie was een militaire verdedigingslinie die in de 19e en 20e eeuw het economisch hart van Nederland (ruwweg Noord-Holland, Zuid-Holland en Utrecht) aan de oostkant moest beschermen. De linie liep van het IJsselmeer tot aan de Biesbosch en bestond uit de hoofdweerstandslijn met ten oosten daarvan een aantal aaneengeschakelde inundatiekommen waarin het water tot kniehoogte opgezet kon worden. Deze kommen waren enkele honderden tot wel vijf kilometer breed. Voor de onderwaterzetting bestond een uitgebreid stelsel van aanvoerkanalen, inlaatsluizen, duikers en keerkaden. Accessen, delen die niet onder water gezet konden worden (hoger terrein, dijken, spoorlijnen, wegen), werden verdedigd door vestingsteden, forten, batterijen en (verdedigings)werken.
Sinds 1890 was het grondgebied van de Nieuwe Hollandse Waterlinie in de militaire organisatie verdeeld in groepen, elk onder commando van een groepscommandant. Elke groep was weer onderverdeeld in enkele vakken. De groepen en vakken bepaalden de opstelling en verdeling van de legereenheden voor de verdediging van de hoofdweerstandslijn, inundatiekommen en accessen.
De oorspronkelijke indeling van de Nieuwe Hollandse Waterlinie (1920) in zes groepen is in 1922, toen de Nieuwe Hollandse Waterlinie als Oostfront deel ging uitmaken van de Vesting Holland, veranderd in een opdeling in vijf groepen. Deze vijf groepen zijn: Groep Naarden, Groep Nieuwersluis, Groep Utrecht, Groep Lek en Groep Merwede.
Vak Honswijk is onderdeel van de groep Lek. Belangrijke verdedigingswerken in dit vak zijn het Fort bij Honswijk en het Werk aan de Groeneweg.

Geen informatie gevonden

Waardering omschrijving

Naast de grote forten bestaat de Nieuwe Hollandse Waterlinie voor een groot deel uit kleine werken: kazematten, groepsschuilplaatsen, sluizen, stuwen, tankversperringen, drinkwaterreservoirs. Hoewel de afzonderlijke onderdelen van de waterlinie grote waarde hebben, is het cultuurhistorisch belang van de linie voor een groot deel gelegen in de samenhang met de schoots- en inundatievelden en de relatie tussen de verschillende onderdelen. De afzonderlijke bouwwerken van de Nieuwe Hollandse Waterlinie krijgen als geheel de monumentenstatus. In plaats van losse objecten gaat de Rijksdienst circa negentig clusters van die bouwwerken in samenhang beschrijven en beschermen.

Bouwkundige staat

Onbekend

Monument

onbekend